سرطان سلول بازال (Basal cell carcinoma یا BCC) شایع‌ترین سرطان در انسان‌ها و همچنین شایع‌ترین سرطان پوست است. هر ساله دو میلیون نفر در آمریکا به BCC مبتلا می‌شوند. این بیماری یک نئوپلاسم از کراتینوسیت‌های بازال است که در مردان بیشتر از زنان دیده می‌شود. نرخ ابتلا به BCC در چند دهه اخیر به ویژه در زنان جوان افزایش یافته است. با این حال، این بدخیمی بیشتر در افراد مسن‌تر شایع است و میانگین سن تشخیص آن ۶۸ سال می‌باشد. انواع مختلفی از BCC وجود دارد که شامل نوع ندولار، سطحی، اینفوندیبولوسیستیک، فیبرو اپی‌تلیال، مورفه‌آفورم (اسکلروزان، دسموپلاستیک)، نفوذی، میکروندولار و بازوسکواموس می‌باشد. نوع نفوذی BCC کمتر شایع است اما تمایل بیشتری به تهاجم به بافت‌های محلی دارد.

عوامل خطر

مهم‌ترین عامل خطر در بروز BCC، مواجهه با نور خورشید است و افرادی که فتو‌تایپ پوستی روشن دارند، در معرض خطر بیشتری قرار دارند. مواجهه متناوب با نور خورشید بیشتر از مواجهه تجمعی با اشعه ماوراء بنفش (UV) با بروز BCC مرتبط است. به طور معمول، BCC می‌تواند در هر نقطه‌ای از پوست دارای مو رخ دهد، اما بیشتر در صورت دیده می‌شود.

عوامل خطر دیگر

عوامل خطر دیگر برای BCC شامل مواجهه محیطی (مانند تابش یونیزان، برنزه کردن در محیط‌های داخلی، مواد شیمیایی مانند آرسنیک، پسورالن به همراه UVA و قطران زغال‌سنگ)، فنوتیپ (کک و مک، موی قرمز، پوست روشن که همیشه می‌سوزد و هرگز برنزه نمی‌شود)، سرکوب ایمنی مانند پیوند عضو (که خطر ابتلا به BCC را ۵ تا ۱۰ برابر بیشتر از جمعیت عمومی می‌کند) و سندرم‌های ژنتیکی مختلف از جمله گزروودرما پیگمنتوزوم، آلبینیسم اکولوکوتانئوس، سندرم مویر-تور، سندرم نفوس سلول بازال (سندرم گورلین)، سندرم رومبو و سندرم بازکس-دوپره-کریستول می‌باشد. ژنی که بیشتر در BCC تغییر می‌کند، ژن PTCH1 است و پس از آن ژن TP53 قرار دارد.

پیامدها

اگرچه BCC به ندرت منجر به مرگ می‌شود، اما تخریب بافت محلی و تغییر شکل رخ می‌دهد. نرخ متاستاز BCC حدود ۱ در ۳۵,۰۰۰ است. متاستاز نادر است و معمولاً از طریق گسترش پری‌نورال، متاستاز به غدد لنفاوی و سپس متاستاز به ریه یا استخوان رخ می‌دهد.